استانداردهای سالن های همایش را بهتر بشناسیم

سالن همایش:

امروزه هیچ سازمان یا شرکت بزرگ ،و هیچ مجتمع تجاری بزرگ نیست که حداقل یک یا دو سالن همایش و اجتماعات نداشته باشد کلیه دانشگاهها ، بیمارستانها و پردیسهای سینمایی حتما یک سالن همایش دارند . بنابراین ما برآن شدیم که در بحث مبل اداری و دکوراسیون اداری به این موضوع بپردازیم  در ادامه با آدینا باشید.

شناخت استانداردهای فضاهای شاخص در ۷ بخش طرح:

 آمفی تئاترها:

سالن تئاتر و سخنرانی

سالن تئاتر را می توان به چند  بخش تقسیم نمود:

پذیرش و ورودی، 

فضای انتظار،

 فضاهای خدماتی (سرویس بهداشتی – تریا و رستوران – فروش مجلات و …)

سالن حضار

صحنه (سن) 

و پشت صحنه (انباری، کارگاه ها، لباس و گریم و تمرین و …)

بهره سالن های سخنرانی و تئاتر سنتی نسبت به هزینه ای که دارند و از نظر تامین فضاهای مورد نیاز پایین است. بنابراین، لازم است طوری طراحی شوند که برای منظورها و کارهای دیگری نیز مورد استفاده قرار گیرند. این نوع فضاها می توانند برای سخنرانی، تولیدات صحنه ای، نمایشی و سینمایی مناسب باشند (حداقل مساحت برای هر شخص معادل ۴۶/۰ متر مربع است. بر اساس صندلی های متحرک و بدون بازو و با فاصله مرکز به مرکز ۴۵ سانتی متر) این فاصله بر اساس صندلی های ثابت بازو دار و با فاصله مرکز به مرکز ۵۰ سانتی متر معادل ۶/۰ متر مربع است.

خطوط دید در سالن تئاتر:

بعنوان نمونه یک شخص نشسته در سالن تئاتر در تصویر زیر نشان داده شده است. ارتفاع چشم حدوداً ۱۱۲ سانتی متر است. گام بین ردیف های نشستن (فاصله ردیف ها) که با T نشان داده شده معادل ۱۱۵-۸۰ سانتی متر انتخاب می شود. فاصله سر با C نشان داده می شود. اگر فرض کنیم که شخص تماشاگر از میان دو نفر جلویی و از روی سر هر شخصی که دو ردیف جلوتر نشسته به صحنه نگاه کند حداقل سر به ازای هر ردیف ۵/۶ سانتی متر خواهد بود و در صورتی که این اندازه به ۱۳ سانتی متر برسد یک تماشاگر متوسط می تواند از روی سر تماشاگر جلوی خود صحنه را ببیند. (دید از ردیف حلویی)

شکل سالن تئاتر:

شکل سالن تئاتر همانند اندازه و حجم آن اهمیت زیادی دارد. شکل چهار گوش انعطاف پذیر و ترجیحا پنکه ای برای سالنهای بزرگتر مناسب است. فرم پلان این سالنها به خطوط دید کافی در نمایشهای سمعی و بصری مربوط می شود. سالن سخنرانی با ظرفیت کم (تا حدود ۸۰ نفر) با کف مسطح کاملاً رضایت بخش است. کف سالنهای برزگتر برای حصول دید کامل به صورت شیبدار یا پلکانی ساخته می شود. تغییر تراز از دید چشم در ردیف صندلی ها باید یکسان باشد. حداقل این تغییر ۶ سانتی متر بوده و تراز دید به طور متوسط ۵/۱۲ سانتی متر خواهد بود.

در صورت استفاده از سالن تئاتر به عنوان سینما معیارهایی که در کیفیت دید و تماشای یک صحنه موثرند عبارتند از:

– بیشینه زاویه دید افقی ۳۰ درجه- بیشینه دید قائم ۳۵ درجه

– زاویه بحرانی پروژکتور ۱۲ درجه – بیشینه فاصله دید عرض پرده نمایش ×۶

خصوصیات صندلیهای سالن تئاتر:

فاصله پشت به پشت در میان صندلیها برای صندلیهای با کف تا شونده ۷۵ سانتی متر می باشد (عرض صندلیها به طور متصل به هم بدون ۴۶ سانتی متر و عرض صندلیها بازودار ۵۰ سانتی متر است). اندازه فاصله ردیف صندلیها به دو عامل بستگی دارد یکی اندازه صندلی و دیگری حداقل فاصله جهت عبور تماشاچیان. رابطه تعدادی صندلی ها و فاصله۸ ردیف صندلی ها

 بیشتر بخوانید :خرید مبلمان اداری ، و رعایت 6 نکته ضروری قبل از خرید

 تذکر: فاصله بین ردیف صندلیها در طول ردیف باید ثابت باقی بماند.

حداقل اندازه لازم برای حرکت در بین ردیف های صندلی ۴۰ سانتی متر تشخیص داده شده است. این اندازه است که شخص برای عبور از پهلو و پشت به تماشاگران نشسته بر صندلی نیاز دارد. از طرف دیگر برای حرکت افراد به طور معمول حداقل اندازه مورد نیاز ۴۰ سانی متر می باشد. در این حالت افراد به طور عادی در حداقل فضا حرکت می کنند. با توجه به این مطلب در مواقعی که صندلیها خالی هستند و کف نشیمن آنها به طور عمودی قرار می گیرد باید ۲۰ سانتی متر به فاصله بین دو ردیف صندلی افزوده شود تا فضای حرکتی مورد نیاز مواقع اضطراری ۶۰ سانتی متر شود و چنانچه کف نشیمن صندلی ها ثابت باشند، باید فاصله بین ردیف صندلیها ۶۰ سانتی متر اختیار شود تا حداقل فضای حرکتی وجود داشته باشد. محدودیت تعداد صندلیها در ردیف از نقطه نظر ایمنی، راحتی و سهولت حرکت در سطح سالن اهمیت دارد. به طور کلی حداکثر تعداد صندلیها در ردیف هاییکه از دو طرف به راهرو متصل می شوند به ۲۰ صندلی و در صورتیکه از یک طرف به راهرو متصل باشند به ۱۰ صندلی محدود می شوند. برای معلولین به ازای هر ۱۰۰ صندلی یک فضای خالی جهت استقرار صندلی چرخدار وجود داشته باشد. همچنین محل استقرار صندلیها باید به گونه ای انتخاب شود که با قرار دادن صندلی چرخدار در آن محل راهرو بین صندلیها مسدود نشود. علاوه بر آن هیچگونه پله ای در راه دسترسی به محل استقرار صندلیهای چرخدار نباید وجود داشته باشد حداقل سطح صندلی چرخدار سانتی متر می باشد. سطح این محل باید کاملاً افقی باشد.

راهروهای سالن:

برای ایمنی و راحتی تماشاگران حداقل به ازای هر ۱۰۰ تماشاچی، ۷۰ سانتیمتر عرض برای راهرو در نظر گرفت. حداقل مناسب برای عرض راهرو ۱۲۰ سانتی متر می باشد و از آنجا که حداقل عرض لازم برای عبور صندلی چرخدار ۷۰ سانتی متر و برای عبور فردی که دو عصا در زیر بغل دارد ۸۳ سانتی متر است این اندازه می تواند جوابگوی حرکت معلولین نیز باشد. در راهروهایی که از جلوی ردیف صندلیها می گذرد (راهروهای عرضی سالن) باید ۲۰ سانتی متر به این ابعاد اضافه نمود. به این ترتیب عرض حداقل این راهروها به ۱۴۰ سانتی متر می رسد. حداقل عرض راهروهایی کنار دیوار ۱۰۰ سانتی متر می باشد.

در این حالت پله باید تمام عرض راهرو را اشغال نماید پله های راهرو نباید جلو راهروهای بین ردیف ها قرار گیرد.

ورودیها و خروجی های سالن:

ورودیهای سالن بهتر است به گونه ای باشد که کاملاً در معرض دید افراد که در سالن نمایش هستند قرار گیرد و از خروجیها نیز باید جدا باشد. عرض به بهای ورودی باید حداقل برابر با نصف مجموع دربهای خروجی لازم برای سالن باشد. همچنین ورودیهای سالن باید به ترتیبی مطرح شوند که از آنها بتوان به عنوان خروجی اضطراری نیز استفاده نمود. بطور کلی عرض دربهای سالن و مسیرهای خروجی برای هر ۱۰۰ نفر تماشاگر بین ۵۵ تا ۸۵ سانتی متر تعیین شده است.

اتاق پروژکتور:

فضای اتاق پروژکتور از هر نقطه دیگر قابل ملاحظه بوده و باید درست قرینه با خط مرکزی سالن باشد. کف اتاق پرژوکتور باید باری را به شدت ۱۰۰۰ کیلوگرم بر متر مربع تحمل نماید و در زیر کف اتاق باید محلی برای رد کردن کابلها در نظر گرفت. ۷۵ سانتی متر برای ارتفاع این محل کافی خواهد بود. در دیوار جلوی اتاق پروژکتور بهتر است یک شکاف سرتاسری به ارتفاع ۵۰ سانتی متر ایجاد گردد و بعد تمام دریچه های مورد احتیاج در آن تعبیه شود. فاصله خط مرکزی شکاف تا کف اتاق باید ۱۱۹ سانتی متر باشد. بهتر است که یک اتاق جداگانه در مجاورت اتاق اصلی پروژکتور وجود داشته باشد که به عنوان محل قرار دادن فیلم ها و در صورت لزوم برای رله کردن فیلم استفاده شود. مابین این اتاق و اتاق پروژکتور باید پنجره بزرگی وجود داشته باشد تا ارتباط این دو کنترل هر دو اتاق را تامین کند.

اکوستیک در سالن تئاتر:

اگر اندازه سالن تئاتر کمتر از ۳۰۰ متر مربع باشد لازم نیست که از نظر اکوستیکی کاری انجام دهیم. اما با افزایش اندازه و حج. اتاق یا سالن شکل آن اهمیت زیادی پیدا می کند. سطوح محدب و نامنظم در پراکندگی امواج صوتی کمک می کند. گنبدها، تاقها و سایر سطوح بزرگ مقعر می توانند مشکلات اگوستکی ایجاد نمایند. در کنسرتها برای طولانی شدن زمان اصوات (انعکاس) لازم است ارتفاع سقف را بیشتر انتخاب کنند.

برای داشتن صندلی خوب صندلیهای مجاور دیوارها (دیوارهای جانبی و عقب سالن نمایش) باید حداقل ۱ متر از دیوار فاصله بگیرند و صندلیهای که در گوشه سالن واقع می شوند باید ۵/۱ متر از گوشه فاصله داشته باشند. هنگامی که تماشاچیان بر روی صندلیها نشسته اند خود جاذب صوت در سالن می باشند. در این حالت جنس صندلی ها تاثیری در جذب صدا ندارد. اما زمانی که صندلیهای خالی هستند جنس آنها باید جاذب صوت باشد تا پر و خالی بودن آنها تغییری در کیفیت صدا ایجاد نکند.

یک سالن اکوستیک ایده آل دارای تعداد معینی از انعکاسات طبیعی است با شدت مساوی و این عمل با ایجاد شکستگیهایی در دیوار مسطح و همچنین ایجاد شیب در سقف و کف و استفاده از مواد جاذب صدا امکانپذیر خواهد بود. زیر تصاویری از نویرت برای آشنایی با استانداردهای همایش و پشت سن آمده است.

گالری:

برای مردان بلند قد میانگین ۱۷۵ سانتیمتر قد و خط دید آنها ۱۶۲ سانتیمتر، زنان بلند قد میانگین ۱۶۰ سانتی متر قد و خط دید ۱۴۷ سانتی متر است. بنابراین خط دید کلی افراد بالغ بر ۱۵۵ سانتی متر است. با تغییر اندک چشم افراد می توانند اشیائی که حدوداً در مخروط دید آنها قرار دارند را ببینند و تشخیص دهند. مطالعات نشان می دهد افراد بالغ محوطه ای حدود ۳۰ سانتی متر بالاتر و ۹۰ سانتی متر پائینتر از حیطه پائینتر از حیطه بینائی خود را در فاصله ۶۰ تا ۱۲۰ سانتیمتری مشاهده کنند. قرار دادن و آرایش اشیاء خارج از این محدوده ها باعث درد پشت، خستگی پاها، سوزش چشم، ناراحتی گردن و در کل بکارگیری عضلاتی می شود که به اکثرا مورد استفاده بدن می باشند. برای نمایش اشیائی مانند مجسمه های مربوط به بت ها و دایناسورها که در محدوده ای بسیار بزرگتر از حیطه های دید انسان لازم است شخص بیننده فضای لازم برای عقب رفتن و درک کلی آنها را داشته باشد. جریان بازدید کنندگان مانند جریان آب یک رودخانه است. اگر اشیاء با بدنه های مارپیچ ملایم سازماندهی شده باشند برای استفاده از مزایایی اینگونه حرکت بازدید کنندگان اتقاهای نمایش را با جذابیت بیشتری پیدا می نمایند. پیشرفت کار بازدید با دنبال نمودن خط محل های نمایش راحت تر صورت می گیرد. ممکن است آرایش به صورت پله پله باشد که حالتی رمز گون برای بیننده ایجاد می شود به منظور اینکه دریابد در گوشه ها و قسمت هایی که از دید او پنهان است چه اتفاقی روی می دهد. همواره برای ورود به یک هال به گشایشی بزرگ ورودی با پهنای زیاد احتیاج نیست. محل های نمایشی که به گونه ای تنگ تر و نزدیک به یکدیگر در بدو ورود قرار گرفته اند باعث به وجود آورد اشتیاقی در بیننده برای ورود به مرکز پهنای هال نمایش می شود.

محل های نمایش:

اولین قدم در طراحی یک محل نمایش آن است که طراح بداند چه چیزی قرار است در این محل به نمایش گذاشته شود. چند نمایشگاه در سال برگزار می شود و چگونه تعویض می شود. نمایشگاههای مسافرتی به چه ترتیب برنامه ریزی شده اند. اگر یک مجموعه دائمی وجود دارد چند قطعه از آن نمایش گذاشته می شود؟ آیا فقط قطعات بزرگ هنری نشان داده میشود یا مجموعه ای کوچکتر؟ آیا هنری سه بعدی در جعبه های مخصوص نمایش داده می شود یا به روی سکو قرار می گیرند؟ قطعات چاپی نازک و طراحی نشان داده شده می شوند؟ با در دست داشتن برنامه ای قطعی طرح می تواند میزان تغییر پذیری طرح خویش، اندازه و طرح کلی گالری ها نیز فضاهای زیست محیطی را معین کند قانونهای ثابت طراحی اندک است به همین دلیل خطوط کلی توضیح داده شده به گونه ای عمومی است.

<<آدینا پاسخی شایسته به سلیقه شما >>لطفا با کارشناسان بخش فروش ما با شماره 44620086در تماس باشید .